Sowello

To nie tylko tytułowa "samotność" , ale i zaklinanie upływającego czasu. Wiersze osobiste, intymne, poświęcone najbliższym, zmarłemu bratu i mężowi i ta towarzysząca nadzieja, że "ciemność nocy" to jedynie fizyczne a nie duchowe zjawisko. Delikatna i prosta w swej wymowie liryka....

Kiedy człowiek zapuści korzenie i wrośnie w tę ziemię, po której stąpa,staje się częścią miejscowej legendyi wielkie są małe Ojczyzny...A.B....

Zamiast frezji są srezje. Ten przewrotny, zaskakujący, kontaminacyjny tytuł oddaje atmosferę tej poezji. To z dystansu i z przekorą komentowane uczucie do adresata westchnień i zachwytów. Przeważają krótkie miniatury, czasem jakieś drobiazgi, które mają w sobie coś z intymnego dziennika. Zdarzają się też piękne metafory, subtelne i delikatne....

Poezja Elizy Segiet daję nadzieję i utrwala fabułę jej życia, rozkłada się na płaszczyźnie rozpostartej między fascynacją a rozczarowaniem. I to jest największa siła jej wierszy, bowiem nadzieja ma kolor szminki na szklance, a rozczarowanie pozbawione jest poczucia rzeczywistości. Poezja dla niej jest tą cudowną możliwością mówienia prawdy o...

Wiersze pejzażowe i rocznicowe, choćby z okazji Świąt Bożego Narodzenia czy Wielkiej Nocy. Dominuje zachwyt nad krajobrazem, bez względu na to czy jest to jezioro, leśna łąka czy mgła. Częste opisy ptaków, zwierząt i postaci ze znanych z kanonu bajek czy opowieści. Wiersz zrytmizowany, klasyczna fraza, przeważają dystychy....

Historia uczucia z góry skazanego na porażkę, choć nie do końca. Tytułowe "szczęście" jest bowiem względne i nie da się go zaszufladkować. Powieść z pazurem, zmieniające się wciąż wydarzenia, często zaskakujące i nieprzewidywalne, stanowią dodatkowa atrakcję tej bardzo dobrze napisanej prozy....