Poezje wybrane - Godlewska Krystyna

Poezje wybrane

4.00 Oceń książkę!

Autor: Godlewska Krystyna

Wydawnictwo: LSW
ISBN: 9788320556803
EAN: 9788320556803
Format: 210 x 150 x 20
Oprawa: Miękka
Stron: ...
Data wydania: 2018
Gdzie kupić tanią książkę?
książka
47.97
Książka w Twoim domu w ciągu 48h
Ukończyła Pedagogikę oraz Religioznawstwo (studia podyplomowe) na Uniwersytecie Warszawskim. Debiutowała w miesięczniku "Poezja" (1967) z rekomendacją Tymoteusza Karpowicza. Wydała następujące zbiory poezji: Pierwszy głodny krok (1969); Gdzie czerwienieją osty (1970); W cieniu niespokojnego drzewa (1983); Wielcy ponad zmęczenie (1983); Zaśpiewam ci potem możesz odejść (1995); Moralitety uwikłane w poezję (2006); Kluczy do siebie nie wyrzucać (2009); Czasie leć jesteś mi już niepotrzebny (2010); Ptaki nie zdradzają oznak starzenia Poeci także (2012); Poza słowami (2014); W pobliżu tego co rośnie (2015). Odgradzając występne od uświęconego (2018). Przez wiele lat Krystyna Godlewska była członkiem Forum Poetów HYBRYDY.

O poezji Krystyny Godlewskiej
Obdarzona pasją rewidowania, nieustannie sprawdza siebie, rzeczywistość, bieg dziejów. Rozbija stereotypy w obrazie człowieka i odkłamuje przyzwyczajenia w widzeniu świata. Zdaje się mówić, iż różnorodność i bogactwo rzeczywistości, a także pojęć, czyni nas bezradnymi w pojmowaniu jednoznacznego wyboru. W ten sposób postępując podważa ewangeliczne: Tak - tak, nie - nie. Poezja Godlewskiej porusza się w piekle pojęć. Jest jednak w swoich poczynaniach heroiczna. Mozolnie usiłuje zrozumieć paradoks istnienia, wolności, samej siebie. Poetka uchyliła drzwi do natury - i zobaczyła okrucieństwo. To okrucieństwo przeniosła na istotę człowieczeństwa i postawiła znak równania między człowiekiem a walką. Człowiek wg niej nie tylko walczy z przyrodą, z niejasnym losem, z samym sobą, z drugim człowiekiem, z historią, ale również z rzeczami. Jest atakowany i niszczony przez rzeczy, które sam powołał do życia i którym nadał złowieszczy kształt. Poetka ma bardzo aktywny stosunek do ojczyzny, do jej przeszłości, dnia dzisiejszego i przeznaczenia. Podobnie jak Gombrowicz jest chora na Polskę, wpisując siebie w los kraju. Często powraca do dzieciństwa. Tam szuka źródła własnego losu… 
     
                                                               (fragment)

                                                  Zbigniew Jerzyna


W sztabie generalnym

Na głównej półce leżą nożyce do wycinania bohaterów
Między następną a następną
ciągnie się waleczny rów
W sztabie jest ponad kilka rowów
w nich tarzają się bohaterowie a każdy   
    szczęśliwie zakurzony 
A każdy    
    w obu dłoniach trzyma świeczki
co same mają się zapalić
- żeby bohater mógł być zdrowy -
- żeby poległy mógł być zdrowy
Kiedy z górnej półki ktoś bierze nożyce
w sztabie robi się tak              
    jakby z bitewnych pól nagle wyzbierano wszystkie ścieżki
wyzbierano        
   wszystkie buty i polną otwierając wieczność                
                    czarny rozpalili ogień
Albo
jakby do wojennych wiewiórek
nagle
wszyscy otworzyli ręce
podając sobie czarny cukier czarne orzechy
Siedzę w sztabie        
       Obok śmierć Ona robi szkice do pracy
ja wycinam bohatera        
           - wielki krzyk do krajobrazu

Mądrość nasza jest nieuleczalna

Książka "Poezje wybrane"
Godlewska Krystyna