Finneganów tren

Kiedy po nowatorskim, słynącym z techniki strumienia świadomości Ulissesie wydawało się, że nie sposoacute;b już poacute;jść dalej, James Joyce stworzył utwoacute;r pod pewnymi względami jeszcze radykalniejszy. W 1939 roku, po siedemnastu latach mozolnego tkania Work in Progress (Dzieła w Toku), zanurzył czytelnikoacute;w w mroczną podświadomość Finnegans Wake.

Jak głosi jedna z wielu proacute;b interpretacji, ostatnia książka Joyce#39;a to podroacute;ż w głąb ludzkiej, boskiej czy kosmicznej, pogrążonej we śnie zbiorowej jaźni, dla ktoacute;rej irlandzki pisarz wynalazł specjalną mowę -nbsp;symfonię skomponowaną z neologizmoacute;w i wielojęzycznych kalamburoacute;w. Z czasem ten oniryczny, wzniesiony na ruinach wieży Babel wszechświat uroacute;sł do rangi prawdziwego mitu, mającego swych zaprzysięgłych zwolennikoacute;w i roacute;wnie nieprzejednanych wrogoacute;w. Żaden utwoacute;r literacki nie wzbudził tylu kontrowersji -nbsp;po dziś dzień Finnegans Wake uchodzi za najbardziej tajemniczą książkę XX wieku, a być może i całej literatury.

Dzięki brawurowemu przekładowi Krzysztofa Bartnickiego, ukazującemu się pod tytułem Finneganoacute;w tren, z tym legendarnym dziełem może wreszcie zapoznać się polski czytelnik. Wydawca dołożył wszelkich starań, aby możliwie wiernie odtworzyć oryginalny kształt książki -nbsp;jej format, czcionkę, zaprojektowaną zgodnie z sugestiami Joyce#39;a okładkę, oraz wywiedzioną z matematyczno-geograficznych proporcji liczbę stron, jak wiele wskazuje, zaplanowaną przez autora. W oryginale Finnegans Wake zawsze wydawane było w identycznej, 628-stronicowej objętości i taką objętość ma roacute;wnież polski przekład. Dołącza on do elitarnego klubu niewielu powstałych do tej pory kompletnych tłumaczeń tej jedynej w swoim rodzaju książki.

Książka "Finneganów tren"
James Joyce