Twarze w wodzie

Nigdy nie okazywałam agresji. Nigdy na nikogo nie naskakiwałam. Byłam tylko przestraszona, zagubiona, przygnębiona.

U młodej nauczycielki, Istiny Mavet, zdiagnozowano chorobę psychiczną. Przebywała w szpitalach psychiatrycznych, doznając wiele krzywd, cierpienia i upokorzenia.

Po kilku latach, unikając operacji moacute;zgu ndash; lobotomii, opuściła ośrodek. Twarze w wodzie to przejmująca opowieść o wyobcowaniu i niezrozumieniu. Szpital psychiatryczny nadal jest miejscem objętym społecznym tabu, jednak szpital psychiatryczny początku XX wieku często był roacute;wnież rodzajem usankcjonowanego społecznie więzienia nie tylko dla psychicznie chorych, lecz roacute;wnież dla wrażliwych i nieprzystosowanych umysłoacute;w uciekających w świat fantazji. Trudne doświadczenia: zmagania z chorobą, metody leczenia, opieka personelu, panujące warunki na oddziałach psychiatrycznych nie zniszczyły osobowości bohaterki. Jednak nie wszyscy mieli tyle odwagi i szczęścia.

Janet Frame ukazała także losy innych pacjentoacute;w, przybliżając ich świat, codzienność, lęk i bezradność w obliczu postawionych diagnoz, dając nam możliwość głębokiego wspoacute;łodczuwania ich boacute;lu i bezsilności.

Książka "Twarze w wodzie"
Janet Frame