Powiedzieć: człowiek. Część 2. Od obrazu Boga do podobieństwa. Zbawienie jako przebóstwienie

Dziś pytamy: "kim jest człowiek?", mając przed oczami historię i różnorodną rzeczywistość, jaka nas otacza.

Te dwa pytania wydają się sobie przeciwne, ponieważ wynikają z dwóch postaw uważanych za przeciwstawne. Jeśli pierwsze rodziło się w środowisku religijnym, to owocem drugiego zdaje się ateizm.

Pierwsi autorzy chrześcijańscy woleli jednak zaczynać od człowieka. Bóg jest niewidzialny, poznajemy Go tylko dzięki Jego obrazowi. Jego najdoskonalszym obrazem jest bez wątpienia ten, który nakreślił On, stwarzając człowieka na swój obraz i podobieństwo. Dlatego poznając człowieka, poznajemy Boga. Teologię Ojców Kościoła można zatem określić jako antropologiczną.

Tymczasem religijni myśliciele rosyjscy zgłębiali ten temat, podkreślając inną zależność: nie można ocenić obrazu, ignorując to, kogo wyobraża. Aby poznać człowieka, należy odnieść jego istnienie do Boga. Wtedy antropologia staje się w sposób konieczny teologiczną.

Książka "Powiedzieć: człowiek. Część 2. Od obrazu Boga do podobieństwa. Zbawienie jako przebóstwienie"
Michelina Tenace