Horyzonty kina. Kino i zmysły: teoria filmu

O wyjątkowości książki Thomasa Elsaessera i Malte Hegenera, czołowych, wspoacute;łczesnych teoretykoacute;w filmu, decyduje dokonanie kluczowych podziałoacute;w omawianej dziedziny już w punkcie wyjścia. Patrzą oni bowiem na teorię filmu od samego początku jako na zjawisko historyczne i uwarunkowane instytucjonalnie.

Autorzy zwracają uwagę na fakt, że teoria filmu często powstawała wśroacute;d środowisk propagujących określone "estetyczne przekonania", ideologiczne cele kina, faworyzowała pewne rozwiązania, lobbując niejako za pewnymi możliwościami i w ten sposoacute;b zakreślając horyzont myślenia o filmie. Teoria filmu nigdy nie była bowiem "niewinna" i czysto naukowa, a tworzący ją filozofowie, psychologowie, akademicy zawsze sprzyjali pewnym formom robienia filmoacute;w. Przykładem tego typu zjawiska była np. grupa skupiona wokoacute;ł słynnych Cahier du cinema lub rosyjscy formaliści. Pierwsi w jawny sposoacute;b faworyzowali kino nowofalowe i charakterystyczne dla niego zaangażowanie społeczne, niecodzienne rozwiązania formalne, efekty obcości itp. W przypadku rosyjskich formalistoacute;w związek teoretyka z praktykiem (i jednocześnie pewną postawą ideową) jest jeszcze silniejszy. Ustalenie zależności teorii filmu od określonych ideologii i nurtoacute;w w kinie jest pierwszym punktem wyjścia autoroacute;w książki.

Książka "Horyzonty kina. Kino i zmysły: teoria filmu"
Thomas Elsaesser; Malte Hagener