Dzieci o specjalnych potrzebach komunikacyjnych. Diagnoza - edukacja - terapia

Komunikacja jest fundamentem ndash; przypomina nam w Przedmowie prof. Krystyna Ferenz. Czy rzeczywiście trzeba nam o tym przypominać? Czy w czasach, gdy wszystkie dziedziny życia podporządkowane są ściśle wymogowi szybkiej i skutecznej komunikacji, potrzebne są jeszcze powroty do podstaw? Okazuje się, że tak. Komunikacja, sprowadzona do swych fundamentoacute;w, a więc języka i towarzyszących mu kodoacute;w, nie jest tylko sposobem na wyrażenie/przekazanie informacji. Tkwiące w języku czy komunikacji możliwości stanowią bazę, nad ktoacute;rą nadbudowywana jest kultura i ndash; szerzej ndash; cywilizacja.

Język jako źroacute;dło ikon i symboli, język jako zbioacute;r norm i nakazoacute;w/zakazoacute;w, wreszcie ndash; język jako odbicie doświadczeń pokoleniowych, staje się podstawową tkanką tradycji i przekazu kulturowego, niezbędnych do określenia własnej tożsamości oraz odnalezienia swego miejsca w wybranej społeczności. Jeśli więc z jakichkolwiek przyczyn rozwoacute;j umiejętności komunikacyjnych zostanie zakłoacute;cony, zaburzeniu ulega cała osobowość, co skazuje jednostkę na społeczne wyobcowanie ndash; i tu bije źroacute;dło, z ktoacute;rego powstała najnowsza książka doktor Winczury, stanowiąca wyraz troski o dzieci, ktoacute;re z racji roacute;żnego rodzaju zaburzeń mają utrudniony proces przyswajania reguł komunikacji.

Książka "Dzieci o specjalnych potrzebach komunikacyjnych. Diagnoza - edukacja - terapia"
Barbara Winczura