Idea universitas liczy sobie blisko osiemset lat, uniwersytet pojmowany jako instytucja ndash; ponad pięćset, wydawałoby się więc, że jest to temat, w ktoacute;rym niewiele już zostało do powiedzenia, tymczasem wciąż mnożą się tu problemy, będące swoistym znakiem czasu: inne kwestie zaprzątały głowy osiemnastowiecznym poszukiwaczom prawdy (na tym polegać miał oryginalny "duch uniwersytetu"), inne cele przyświecają dzisiejszym "łowcom dyplomoacute;w".
"Erozja uniwersyteckości" jest już faktem stwierdzonym, ktoacute;ry zrodził potrzebę postawienia na nowo pytania o kształt profesjonalizacji w edukacji ndash; w ten oto powstało Akademickie kształcenie pedagogoacute;w w procesie zmiany pod red. Danuty Urbaniak-Zając i Jacka Piekarskiego, mające na celu ukazanie jakości kształcenia pedagogoacute;w z perspektywy ich poacute;źniejszych ndash; zawodowych ndash; doświadczeń.
Publikacja podzielona została na trzy części; część pierwsza poświęcona jest roacute;żnorakim, często odmiennym koncepcjom kształcenia, część druga podejmuje pytanie o charakter metodyczny akademickiej edukacji pedagogoacute;w, wreszcie ndash; część trzecia, objętościowo najskromniejsza, podejmuje wazką analizę badań własnych, w sposoacute;b empiryczny ukazując znaczenie wykształcenia uniwersyteckiego dla praktyki zawodowej przyszłych pedagogoacute;w.
Wnioski wynikające z pierwszego etapu badań nie są optymistyczne. Presja użyteczności raczej utrwala adaptacyjny model akademickiej edukacji pedagogoacute;w (utrwalanie status quo i dostosowanie go do oczekiwań), niż przyczynia się do wzmożenia aktywności w kreowaniu pozytywnych zmian. Tradycyjny model profesji nie jest ugruntowany w doświadczeniu pedagogoacute;w ani też nie znajduje potwierdzenia w ich aktywności pozaakademickiej ndash; wymaga ponownego przemyślenia.
Książka "Akademickie kształcenie pedagogów w procesie zmiany. Perspektywy teoretyczne i doświadczenia absolwentów"
Jacek Piekarski; Danuta Urbaniak-Zając