We władzy pozoru

"Pod potężną władzę pozoru w znacznej mierze oddał nas gest odtrącenia. Odtrąceni przez syty i zadowolony z siebie Zachoacute;d znaleźliśmy się w dwudziestowiecznym piekle, ktoacute;rego dno mościły wspoacute;lnie totalitaryzm nazistowski i sowiecki. Tej proacute;bie niewielu udało się sprostać. Jedni starali się demonizm totalitaryzmu intelektualnie okiełznać, szukając w przeszłości historycznej źroacute;deł kulturowej katastrofy, ktoacute;ra go zrodziła, inni odprawiali nad nim egzorcyzmy, jeszcze inni proacute;bowali znaleźć z nim jakiś modus vivendi albo wykorzystać do własnych, zwykle niecnych, celoacute;w. Ale kiedyś odtrąceni odtrącamy ndash; w znakomitej większości ndash; wszelką odpowiedzialność za drążący Europę kryzys. Uznajemy się za integralną część Europy, gdy mowa o wspoacute;lnym, choć rozmaicie rozumianym dziedzictwie, przestajemy nią być, gdy chodzi o wspoacute;łodpowiedzialność za jego zagrożenie i upadek. [...]

Dlatego w bardzo małym stopniu dochodzi do rachunku sumienia za żywe w dwudziestoleciu, zwłaszcza u jego schyłku, sympatie dla faszyzmu, brak rozliczenia z totalitarnymi elementami w polityce Polski sanacyjnej czy stosunkiem Polakoacute;w do Zagłady. Zepchnięte głęboko w podświadomość poczucie wspoacute;łwiny pogrąża świadomość zbiorową we mgle pozoru. Stąd brak rzetelnego rozliczenia się ze wspoacute;łtworzeniem systemu totalitarnego. Stąd zastanawiająca nostalgia za PRL, a także bezradność wobec słabnącej wagi polskiego katolicyzmu czy gubienie się w rzeczywistości rządzonej przez majaki konsumpcji." - ze Wstępu

Książka "We władzy pozoru"
Aleksander Fiut