Walka stronnictw w pierwszych latach panowania Zygmunta III

Przebieg bezkroacute;lewia po śmierci Stefana Batorego stanowi na ogoacute;ł, dostatecznie znaną kartę naszych dziejoacute;w. Szczegoacute;lshy;nie wpływ zagranicy na losy trzeciej elekcji pojagiellońskiej zainteresował roacute;żnolitością i barwnością epizodoacute;w spory zastęp historykoacute;w polskich i obcych. Kiedy jednak sproacute;bujemy tylko opuścić pole elekcyjne, aby badać dalszy rozwoacute;j wypadkoacute;w, swoją genezą opartych o wydarzenia elekcyjne, natrafimy na nieomal zupełne milczenie w tym względzie historiografii. Jedna, jedyna rozprawa Augusta Sokołowskiego (Przed rokoshy;szem, Rozpr. wydz. hist. fil. A. lim. t. XV. 1882), dziś już przestarzała, nie dała, jakby się należało spodziewać, innym badaczom bodźca do badań w tym kierunku.

Rzecz to tym bardziej zastanowienia godna, że w pierwshy;szych latach rządoacute;w Zygmunta III należy nam doszukiwać się genezy tak polityki zagranicznej i wewnętrznej pierwszego Wazy na tronie polskim, jak i wytłumaczenia konfliktu między naroshy;dem a kroacute;lem i między Zygmuntem a kanclerzem Janem Zashy;moyskim.

Właśnie zapełnienie tej luki w dotychczasowych dociekashy;niach, przedstawienie ogniwa łańcucha dziejowego od chwili niezgodnej elekcji aż po sejm pacyfikacyjny 1589 r. jest celem niniejszej rozprawy. Tak bowiem jak Byczyna na polu militarnym, jak traktat bytomsko-będziński w dziedzinie polityki zagranicznej, tak sejm 1589 r. był w dziedzinie polityki wewnętrznej właściwym zamknięciem okresu zawirowań elekshy;cyjnych.

Książka "Walka stronnictw w pierwszych latach panowania Zygmunta III"
Kazimierz Lepszy