Jeśli o tobie zapomnę, stanę się kimś innym

"Stoją w ciemnym ogrodzie. Mokra trawa klei się do stoacute;p. Dziadek ma na sobie niebieski szlafrok. Wskazuje na niebo. Pamiętam, kiedy pierwszy raz ktoś chodził po księżycu, dziwne uczucie, że on był tam na goacute;rze, a ja tu na dole. Ona patrzy na żoacute;łty skrawek, a potem w noc. Chciałabym pozbyć się ciężkości. Fruwać. A ja nie, ziemia jest najcenniejszą rzeczą jaką mamy. Nie boisz się? On kładzie ciężką rękę na jej głowie. Grawitacja trzyma mnie w miejscu. Za jakiś czas i tak przeniosę się na goacute;rę. Przez moment milczą i patrzą na gwiazdy, ktoacute;re zapalają się i gasną. Będę wtedy stać tu na dworze, moacute;wi ona, i powiem moim wnukom, pomyślcie, on tam fruwa w goacute;rze, a my stoimy tu na dole." - fragment

Książka "Jeśli o tobie zapomnę, stanę się kimś innym"
Ida Linde