Dramat w tekście, tekst w dramacie

"Czy wciąż jeszcze piszemy i czytamy dramaty? A może inaczej powinniśmy nazywać teksty pisane z myślą o teatrze, ale przecież wciąż, pierwotnie, adresowane do czytelnikoacute;w?

Od kilku dekad miejsce dramatu zajmują teksty dla teatru, adaptacje sceniczne, remiksy klasyki albo kompilacje cytatoacute;w podane verbatim. Teatr w epoce postdramatycznej wydaje się nie potrzebować dramatu jako tekstu literackiego, wystarczają mu słowa do użytku scenicznego. W przekonaniu wielu ludzi teatru dramatopisarz to tylko funkcjonariusz reżysera, w zasadzie pozbawiony praw do inscenizacji.

Reakcją na tę sytuację, paradoksalnie, okazało się rozbudzone zainteresowanie autoroacute;w dramatycznych samym tekstem - jego językowym kształtem, symbolicznym zasięgiem i performatywną energią. Dramaty, ktoacute;rym scena odmawia uwagi, przenoszą się na zadrukowane kartki lub ekrany komputeroacute;w, stamtąd czasem wydobywają się z gardeł czytających je na głos wykonawcoacute;w, przypominających raczej instrumentalistoacute;w niż aktoroacute;w." -nbsp;Artur Grabowski, Jacek Kopciński (fragment wstępu)

"Teatralna ekspansja nie pogrzebała dramatu jako takiego, wydaje się, że jest wprost przeciwnie. Wpłynęła na rozwoacute;j dramatycznej twoacute;rczości, co u nas wyraźnie pokazuje ostatnich ponad dwadzieścia lat, i jednocześnie sprowokowała (po raz kolejny) pytanie o status dramatu, o jego miejsce i możliwości funkcjonowania: między odbiorem lekturowym i sceniczną praktyką. Sytuacja niewątpliwie domaga się więc głębszego namysłu, refleksji teoretycznej, porządkującej nowe zjawiska, wreszcie metodologicznej.

Zagadnienia te trafnie i bardzo interesująco podejmuje książka Dramat w tekście - tekst w dramacie." -nbsp;Ewa Wąchocka (fragment recenzji wydawniczej)

Książka "Dramat w tekście, tekst w dramacie"
Praca zbiorowa