Daleko donikąd. Wiersze

Zawsze uwielbiałem recytować poezje
szukałem w niej skrzydeł,
ktoacute;re mogły by mnie unieść
ponad poziomem przeciętności.
Szukałem w niej boskości,
ktoacute;rą czułem, że jest we mnie
a nie umiałem jej sam opisać.
Nigdy też nie uczyłem się pisania poezji,
szedłem krokiem zamaszystym
śladami poetoacute;w moich mistrzoacute;w.
Aż przyszła Ona
Matka Boska Poetycka,
ktoacute;ra zdjęła zasłonę z moich oczu
i pozwoliła patrzeć, obserwować i czuć
nieskończenie.
Nauczyłem się śpiewać
i tak na skrzydłach poezji
unoszę się dzisiaj.

Stan Borys

Książka "Daleko donikąd. Wiersze"
Stan Borys