Barszcz ukrainski.

Wydanie II rostało rozszerzone o dodatkowy rozdział - quot;Rewolucja godnościquot; - opisujący i analizujący wydarzenia na Majdanie.

Dlaczego właśnie Barszcz ukraiński? Ponieważ z Polską i Ukrainą jest tak jakhellip; z barszczem. Ta potrawa, znana w obydwu krajach, w każdym z nich wygląda i smakuje inaczej. Ukraiński borszcz jest gęstszy, bardziej wyrazisty i bardziej sycący. Jest mieszanką wszystkiego, co najlepsze, i wszystkiego, co akurat znajdzie się pod ręką. Jak sama Ukraina ndash; zaskakująca mieszanka narodowa, historyczna i tożsamościowa.

Piotr Pogorzelski

Ukraina to często temat numer jeden polskich programoacute;w informacyjnych. Z naszym wschodnim sąsiadem łączą nas wieki trudnej wspoacute;lnej historii, interesy gospodarcze, cele polityczne. Lwoacute;w, Kołomyja, Stanisławoacute;w ndash; wielu Polakoacute;w traktuje te miejsca z sentymentem, wybiera się na Ukrainę śladami polskości, poszukuje rodzinnych korzeni. Lubimy myśleć o Ukrainie jak o bdquo;prawie Polscerdquo;.

Tymczasem jest to odrębny kraj, z własną tożsamością, kulturą i specyfiką. Z bogatą historią, językiem, oryginalnym stylem i odmiennym od naszego podejściem do najważniejszych spraw. O tym wszystkim, także o relacjach z Polską i Polakami, w Barszczu ukraińskim opowiada Piotr Pogorzelski, korespondent Polskiego Radia w Kijowie.

Piotr Pogorzelski mdash; warszawiak z urodzenia, kijowianin z zawodowego wyboru. W Polskim Radiu pracuje od 2000 roku. Od początku zajmował się tematyką wschodnią, najpierw jako zastępca korespondentoacute;w w Moskwie i Mińsku, teraz, od 2006 roku, jest korespondentem w stolicy Ukrainy. Ukończył Instytut Stosowanych Nauk Społecznych Uniwersytetu Warszawskiego oraz Studia Wschodnie na tej samej uczelni. Krajami byłego ZSRR jest zainteresowany od czasoacute;w licealnych, a Polskiego Radia słucha, odkąd pamięta.

W książce Piotra Pogorzelskiego Euro 2012 jest blisko Wołynia, ukraiński miesza się z rosyjskim, oligarchowie z tłumami w kijowskim metrze, a popsa z rockiem narodowym. Z tego miksu coś wynika. Można Barszcz ukraiński traktować jak przewodnik ndash; po miejscach, obyczajach, społeczeństwie, w końcu polityce. Przede wszystkim jednak to pełen dziennikarskiego bdquo;mięsardquo; reportaż opisujący Ukrainę bez upiększeń, ale i bez wielkopańskiego podejścia. Książka napisana bez zadęcia i gęsta jak dobry ukraiński barszcz...

Paweł Kowal

W polskich restauracjach pod nazwą bdquo;barszcz ukraińskirdquo; podaje się rozmaite zupy, najczęściej niemające zbyt wiele wspoacute;lnego z prawdziwym barszczem ukraińskim. I tak jak wydaje nam się, że umiemy ugotować barszcz ukraiński, tak samo wydaje nam się, że znamy Ukrainę. W rzeczywistości kołaczą nam się w głowach jedynie strzępki wiedzy. Nie znamy historii tego narodu, Ukraińcy mylą nam się z Rosjanami. Nie znamy tragicznych stron naszej wspoacute;lnej historii i poddajemy się emocjom, gdy ktoś coś wspomni przy okazji jakiejś rocznicy. Gdyby zapytać Polakoacute;w, ktoacute;re miasto jest stolicą Ukrainy, połowa będzie się zastanawiać. Zatem poznawajmy Ukrainę i ten Barszcz ukraiński, bo znać to wiedzieć, wiedzieć to rozumieć, a rozumieć to wyciągać wnioski. A jeśli wyciąga się wnioski, nie powiela się raz popełnionych błędoacute;w.

Ernest Zozuń

Piotr Pogorzelski od lat tłumaczy nam to, co się dzieje na Ukrainie. Ma niebywałe wyczucie tego kraju, ktoacute;re bierze się z chęci zrozumienia Ukrainy, ale także z miłości do niej. Bo ndash; i o tym przekona się czytelnik tej książki ndash; Piotr kocha Ukrainę. Jest to miłość dojrzała i nie polega na kolorowaniu rzeczywistości. Piotr pisze prawdę o Ukrainie mdash; w książce jest sporo gorzkiej prawdy o tym kraju i dzięki temu je

Książka "Barszcz ukrainski."
Piotr Pogorzelski