Afazja polska

Afazja polska jest proacute;bą zmierzenia się z nieopowiedzianą lub słabo znaną historią XX wieku.

Przez przeszło cztery dekady PRL-u kształtowana była fałszywa i niepełna wizja polskiej rzeczywistości, spreparowana tak, by służyła interesom innych. Polska po komunizmie przypomina człowieka, ktoacute;ry w wyniku ciężkiej choroby lub traumatycznych doświadczeń utracił zdolność moacute;wienia, zamknął się w sobie i nie potrafi uwolnić się od tragicznych wspomnień.

W cyklu, ktoacute;ry otwiera ta książka, Przemysław Dakowicz proacute;buje opowiedzieć dzieje polskiej afazji -nbsp;poczynając od roku 1939. Reflektorem punktowym oświetla czyny i motywacje, wskazuje sceny symboliczne, rekonstruuje fakty mające wpływ na nasze postrzeganie historii i rozumienie kultury. Zależy mu na tym, by zbliżyć się do odpowiedzi na pytanie, jacy dziś jesteśmy i co sprawiło, że właśnie tacy się staliśmy.

W tej wielowymiarowej opowieści przeszłość rozmawia ze wspoacute;łczesnością, a umarłym na moment zostaje przywroacute;cone istnienie. Czytelnik ogląda z bliska ostatnie chwile życia Stanisława Ignacego Witkiewicza, Joacute;zefa Czechowicza i Stefana Starzyńskiego; wędruje ulicami oblężonej Warszawy, bombardowanego Lublina, zagarniętych przez Sowietoacute;w miast Lwoacute;w i Sokal; obserwuje kolumnę rządowych samochodoacute;w przekraczających granicę polsko-rumuńską na Czeremoszu i wraz z krakowskimi profesorami uczestniczy w karnym apelu w obozie koncentracyjnym Sachsenhausen.

Na obrazy sprzed kilkudziesięciu lat nakładają się tu sceny wspoacute;łczesne -nbsp;pogrzeb Wojciecha Jaruzelskiego i ekshumacje w powązkowskiej kwaterze "Ł". Pamięć historyczna odzyskuje utraconą ciągłość, wypełnia się, pogłębia i - zaczyna moacute;wić.

Książka "Afazja polska"
Przemysław Dakowicz